کتاب حاضر ابعاد تازه ای از واقعیت طبیعت ایران را به تصویر کشیده و به این نتیجه رسیده است که خشکی و بی آبی سرزمین ایران، با عملکرد غلط، نادرست و بی رحمانه ملت ایران در بهره برداری وسیع، همه جانبه، نادرست، بی ملاحظه، بی برنامه و البته با سوء مدیریت، سال به سال تشدید شده و اکنون حفره های زیرزمینی خالی شده اند و دشت های بی گناه ایران می روند تا یکی پس از دیگری همچون دشت هایی در تهران، خراسان، هرمزگان و ... فرو نشیند و نابود شوند. نگارنده معتقد است طبیعت خشمگین است و این روند خواه ناخواه ادامه می یابد تا جایی که نظریه کوچک ۵۰ میلیونی مردم ایران به مناطق دیگر لباس واقعیت بپوشد.