شهادت میدهم آسمان افقی ست افتاده بر پیشانی تب زمیندر دو سوی زاویه از تقلای سرخ مغرب دراندام خطوطدندان گرگ جوانه میزندزرد چون سوسوی فانوس چشمانیدر شب برف جان کندن سرد بیابانیشهادت میدهم به اشتهای پوزه ی کلیساوقت جهش ژن دندان نیش کنیسهرودخانه تابوت حیات استبه سوی مدفون دریاسنگ موج ها را برکش تا ارتفاع داغ سینه ی هواکش می آید مد خیس اشک بر پوست گورستان دریاشهادت میدهد شعور هر گنبدی گرد است