نویسنده در پژوهش حاضر نخست از شیوه های توصیف موضوع در شعر، همچنین از عناصر توصیف تمثیلی، مایه های اسطوره ایرانی در شعر، شعر فارسی در بعد غزل و موضوعاتی  از این دست سخن می گوید ;سپس "ابعاد کلاسیک فارسی در غزل حافظ "را مبتنی بر شیوه  توصیفی و از راه مقایسه با گرایش های ادبی و مقتضیات اجتماعی عصر حافظ شرح و تبیین می کند .وی در بخشی از این نوشتار خاطرنشان می کند" :حافظ در یکی از کانون های  ناآرام زندگانی مردم ایران در قرن هشتم هجری زندگی و فعالیت می کرد ...در چنان  اوضاع و احوال شگفت نبود که شاعری به ظرفیت و برجستگی حافظ واکنش های شاعرانه ای  متناسب با مقتضیات عینی عصر نشان دهد ...نتیجه این که شرایط اجتماعی و سیاسی  در چگونگی تجلی ابعاد شعر کلاسیک فارسی در غزل حافظ موثر بودند ;به همین سبب است  که استفاده خواجه از دستاوردهای این شعر کیفیت خاص خود را دارد .این دستاوردها  و سنت ها در غزل حافظ تضمین، استقبال و جواب گویی می شوند ;در قالب شعر خواجه آن ها  تراکم و بیان فشرده می یابند ;تفاوت و تنوع شان موجب مقابله های شاعرانه می گردد و  گاهی خواننده را به یاد یک گل موزاییک گونه می اندازد ."