در این نوشتار زمزمه های نویسنده با خدا و نیایش ها و «مناجات» او با حق تعالی درج شده است. در این نیایش ها وی به شکوه و عظمت خلقت اعتراف کرده و نعمت های گوناگون خدا نسبت به خود را برشمرده و سپاس و شکر خود را نسبت به لطف بیکران الهی اظهار داشته است. وی همچنین امید رحمت و غفران الهی را برای گناهان بی شمار خویش خواستار شده و با زبانی شبیه به توبه و استغفار و اعتراف به گناه خواستار بازگشت به سوی خدا شده و امید ظهور خوبی ها توسط امام مهدی(عج) را دارد. در بخش دیگری از این نوشتار وی به توصیف نماز و عبادت پرداخته و با تعابیری ادیبانه عظمت نماز، نظافت وضو و شیرینی عبادت و مناجات با خدا را وصف کرده است.