در این کتاب برخی عوامل محدود کننده توسعه سیاسی در ایران نیز تقابل توسعه سیاسی با ارزش های اجتماعی تبیین شده است .مولف در فصول ابتدایی ضمن به دست  دادن تعریفی از فرهنگ تجریدی و انتزاعی ;فرهنگ را محصول تعامل و تقابل اندیشه  به شمار می آورد .وی سرگشتگی و شیدایی را از خصیصه های بارز انسان عصر مدرنیته  دانسته و مقوله هایی مانند خشونت، نظم اجتماعی، هویت ملی، تهاجم فرهنگی را نقد  و ارزیابی کرده است .از جمله مباحث دیگر کتاب عبارت اند از :((توسعه سیاسی و  نسل نو))، ((توسعه سیاسی و جامعه مدنی))، ((توسعه سیاسی و اقتصاد ملی))،  ((توسعه سیاسی و مدیریت عمومی))، ((توسعه سیاسی و آزادی های اجتماعی))،  ((توسعه سیاسی و گروه های فشار)) و ((توسعه سیاسی و مطبوعات)) مولف بر این  باور است :((رشد و توسعه حاصل یک تعامل منطقی و کار گروهی در راستای تامین  اهداف اجتماعی است و تکیه بر مفروضات ذهنی و همگانی با تفکر معیشتی که  چارچوبی بی بازده و محدود را در راستای اهداف و منافع فردی و شخصی ارائه  می نماید، راه توسعه را با بن بست مواجه می سازد)) .