«رضاخان سوادکوهی» پس از سال ها فعالیت در بریگارد قزاق در جریان کودتای ۳ اسفندماه سال ۱۲۹۹ به سمت وزارت جنگ منصوب شد و احمدشاه قاجار به وی لقب «سردار سپه» اعطا کرد، در سال ۱۳۰۲ با فرمانی دیگر از احمدشاه به مقام رئیس الوزرایی (نخست وزیر) منصوب شد و احمدشاه پس از آن ایران را به مقصد فرانسه ترک نمود. سرانجام در 9 آبان ماه سال ۱۳۰۴ رضاخان سردار سپه با حمایت و رأی مجلس شورای ملی، احمدشاه را از پادشاهی خلع و سلسله قاجار را برانداخت و قدرت را در ایران به دست گرفت. پس از انقراض حکومت قاجار، مشاوران رضاخان با توجه به ملی گرایی وی و مطالعه در تاریخ و تمدن و فرهنگ ایران باستان، نام خانوادگی «پهلوی» را برای او برگزیدند و بدین ترتیب رضاخان سردار سپه با عنوان (رضاشاه پهلوی) در ۴ اردیبهشت ماه سال ۱۳۰۵ خورشیدی در کاخ گلستان تهران تاج گذاری کرد و حکومت نوپای خود را با نام سلسله پهلوی بنیان نهاد. از آن پس منظور از لفظ واژه پهلوی در تاریخ جهان و مناسبات ایران بیش از آنکه به معنای کهن و باستانی آن بپردازد به دودمان پهلوی اشاره دارد. سلسله پهلوی پس از ۵۳ سال حکومت رضاشاه و پسرش محمدرضا پهلوی، سرانجام با انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران پایان یافت. در این کتاب تاریخ حکمرانی سلطنت پهلوی از آغاز تا پایان، بررسی شده است.