در کتاب حاضر، مؤلف بر آن است تا جاذبه های مذهب تشیع را در آثار مولوی، حافظ و نیز سعدی که از بزرگان ادبیات تعلیمی و اخلاقی اند، بررسی نماید؛ بنابراین آثار نظم و نثر این بزرگان ادب از دو زاویه بازتاب فضایل اهل بیت در آثار این شاعران و اقتباس آنان از کلام معصومین مورد بررسی و تدقیق قرار گرفته است. در بخش اول، تلاش شده است که وقایع تاریخی تشیع و نیز روایات و اشارات مرتبط با اهل بیت در آثار شاعران مورد بحث، شناسایی شوند تا ضمن تشخیص صحت وسقم روایات منقول پیام و مقصود شاعر در سرایش مطالب روشن شود. در بخش دوم، بعد از تطبیق کلام، مولوی، سعدی و حافظ با احادیث و روایات منقول از اهل بیت (ع) به سه نوع تطابق اشاره شده است.