کتاب حاضر، بیش از آن که بخواهد روان تحلیل گری یونگی را به طریقی معنادار در تحلیل هنر به کار گیرد، در پی آن است که دیدگاه شخصی یونگ راجع به هنر را بازگو کند، زیرا باوجوداینکه استفاده از روان تحلیل گری یونگی در تحلیل هنر صحیح است اما خود یونگ آن را به انجام نرسانده است. به عنوان مثالی مشابه، کارل مارکس ( ۱۸۱۸ - ۱۸۸۳ ) در مورد هنر تحلیل و تبیین زیادی صورت نداده است اما فلسفه  او در ارزیابی هنر و آثار هنری، بسیار به کار رفته است.