«رجبعلی» در اوایل سده ۱۳ هجری در اصفهان به دنیا آمد. سال های جوانی او مقارن با شکوفایی هنرهای تصویری عهد فتحعلی شاه مثل قلمدان نگاری بود. او نیز ساخت و پرداخت قلمدان و اسلوب نقاشی «گل و مرغ» را به خوبی فراگرفت و آثار ارزشمندی در این زمینه پدید آورد، اما آنچه او را در نقاشی ایران جاودانه کرد، تک چهره های اوست. در تاریخ نقاشی این دیار، «رجبعلی»، اولین هنرمندی است که به ترسیم تک چهره هایی از عرفا و شعرا پرداخته است، تک چهره های رجبعلی به لحاظ سبک شناسی، متأثر از پیکرنگاری درباری است اما از نظر مضمون کاملا بدیع و نوآورانه است. در این کتاب علاوه بر شناسایی و تحلیل آثار رجبعلی کوشش بر آن است تا ابهاماتی را که پیرامون شخصیت وی و مقطع تاریخی حیات او وجود داشته، برطرف شود.