در کتاب حاضر، دیدگاه ها و تفکرات "مهاتیر محمد"، نخست  وزیر پیشین مالزی درباره توسعه و تحول طی چهارده فصل تبیین شده است. در فصل اول، نویسنده از وجود مجاله و لفاظی در بین مردم و روشنفکران جامعه خویش با عنوان نوعی تهدید، انتقاد می کند و گفتار بدون عمل را یکی از موانع توسعه برمی شمارد. در فصل دوم، مهاتیر محمد به طرح دیدگاه های خود در مورد کمونیسم و سرمایه داری از دیدگاه یک مالایایی مسلمان و روشنفکر اصلاحگر می پردازد و نظر خود را درباره عدالت اجتماعی و نظام مالیاتی و رابطه صحیح دولت با سرمایه و سرمایه داران تشریح می کند و همچنین دیدگاه خود را از اسلام در زمینه فقر، غنا، اعتدال و ایجاد توازن بیان می نماید. در فصل سوم نویسنده تلاش کرده میان آموزه های سنتی و دینی با نظام آموزشی جدید آشتی برقرار نماید و علم را لازمه توانمند سازی جامعه اسلامی معرفی می کند. مباحث فصل چهارم به رابطه شرق و غرب اختصاص یافته و طی آن بر روش منتقدانه و انتخابگرانه در جذب جنبه های مثبت غرب تاکید شده است. در فصل پنجم علاوه بر نقد و بررسی رابطه "مادی گرایی" و "معنویت گرایی" از بعد "نظری" بر ضرورت تلفیق این دو توجه شده است. از فصل ششم به بعد مصادیق دیگری از زندگی مالایایی ها به بحث گذاشته شده که از این قرارند: نظام ارزشی حاکم بر جامعه، ضرورت حفظ ابعاد معنوی در زندگی روزمره مردم، دموکراسی و نقش گروه های فشار، نظم و انضباط اجتماعی، ضرورت سازماندهی و تشکل به مثابه ابزار توسعه، طرد رشوه خواری، اتحاد و اتفاق مالایایی ها، و افق آینده و چشم انداز تحول و توسعه مردم مالزی. لازم به ذکر است که مهاتیر محمد را نظریه پردازی عملگرا می شناسند که در مقام مسلمان روشنفکر و اصلاح گرا همواره سعی کرده در گفتار و نوشتار به زمع تناقض ظاهری اسلام، توسعه و آزادی بپردازد. به همین دلیل از یک سو کوشیده است تا قرائت متفاوتی از اسلام به دست دهد و از سوی دیگر مفهوم توسعه را متفاوت با مفهوم رایج آن تبیین و معرفی کرده و سمت گیری سنتی آن را نقد نموده است.