این کتاب در باب فلسفه رویه قضایی و مبانی قضاوت است. مؤلف ابتدا رویه قضایی را نه تراکم آراء بلکه نفس رأی دادگاه دانسته و سپس در باب منبع بودن رویه قضایی بر این نکته تأکید کرده که منبع حقوق لزوماً نباید ایجاد قاعده حقوقی کند بلکه برای آن که چیزی منبع حقوق باشد کافی است حقوق دانان آن را در میان خود همچون مستندی موجه برگیرند. در ادامه نیز تفاوت قوه قضاییه با قوای دیگر، تصمیم دادگاه، چگونگی قضاوت دادرس را مورد بحث و بررسی قرار داده است.