خیام، این اسوۀ تاریخ بحری، در رباعیات خود گذران روزهای زندگی را شیرین تر نموده و با اشاره به فانی بودن همۀ موجودات، نوع بشر را با الهام از آیین های مقدس هزاره های فرهنگی این سرزمین کهن، به نیک ورزی و خوش باشی و آرامش و عشق دعوت نموده است. حافظ، چهرۀ دیگر تاریخ ادبیات این سرزمین، در غزلیات خود کوشیده به نحوی تز خیام را ارائه دهد. کتاب حاضر به تاثیرپذیری حافظ از خیام و نیز خواجو اختصاص یافته است. در بخش پایانی کتاب نیز چند تابلوی نقاشی خطی حافظ به چاپ رسیده و برای تجسم آن از نقاشی های استاد فرشچیان بهره گرفته شده است.