گرفته طفل غزل باز هم بهانه تو ا 
بیا که باز بخوانیم عاشقانه تو را 
تو زلف درهمی ای عشق شاعرن جهان 
نشسته اند به نوبت زنند شانه تو را 
خودم به بازوی تو بستم آن نشان سهراب
چه شد نماند نشانی از آن نشانه تو را؟
زمان تورا نشناسد ولی بمان ای عشق
بمان که باز شناسد مگر زمانه تو را