مردم با تاسف بسیار زن زیبا رو را در زیر توفان اهانت ها تصور کردند.زنی که در گذشته خود،چیزی جز عشق و احترام نشناخته بود.از راز آن خشم و غضب پرسیدند.ساکنان ساختمان پاسخ دادند که پول و درآمد راز این خشم است و این گردن کلفت پیروز شده  و تنها کسی شده که بهای اجاره را می گیرد.و ام عباس دیگر مانند همیشه برای دیدار هممسایگان از خانه بیرون نمی رفت.دیگر کسی او را نمی دید که چادر پیچیده مانند کجاوه به خود ببالد و با چشمان سرمه کشیده،نگاه پرمعنایی به عروس نقاب دار بیندازد.