در کتاب حاضر که حاصل تتبع و تحقیق چندین ساله است، مؤلف با بهره گیری از آموزه های اخلاقی و دینی به نقد و بررسی جرم انگاری فناوری شبیه سازی انسانی در پرتو حقوق کیفری پرداخته و سعی نموده، ابعاد مختلف مسئله شبیه سازی را به ویژه از دیدگاه حقوق کیفری روشن سازد. مؤلف درصدد یافتن پاسخی مناسب به این سؤال اساسی است که «آیا جرم انگاری در زمینه شبیه سازی انسانی می تواند راهکار مناسبی فراروی قانون گذار ایران محسوب شود یا خیر و سرانجام آن که این جرم انگاری باید در جهت تجهیز و به چه شیوه ای صورت پذیرد».