دین و نوع مناسبات انسان در قبال آن، جزئی همیشگی از تاریخ عمومی بشر بوده است. دین و دین گرایی در حیات بشری، در خلأ فردی و در انزوای کامل از محیط اجتماعی و ارتباط با دیگران پدید نیامده است. اساساً دین با دنیا عجین است و تنها در جامعه تجلی می یابد. مناسبات دولت و مذهب از یک سو بر اساس نیاز دولت به حفظ و امنیت جامعه و از سوی دیگر بر اساس بازی قدرت میان دو طرف تعریف می شود. کتاب حاضر با هدف بررسی ارتباط دین و دولت در ایران عهد آل بویه به رشته تحریر درآمده است.