وهب بن عمر که به بهلول شهرت دارد از دانشمندان زمان خود بوده است. کلمه«بهلول»در عربی به معنی مرد خندان و یا کسی که خوبی های زیادی دارد،است.بهلول در شهر کوفه متولد شد.او از دوستداران اهل بیت (ع) و مخصوصا امام جعفر صادق(ع) بود.او شاگرد امام(ع) بود.
بهلول در زمان حکومت هارون الرشید که یکی از خلیفه های عباس بود زندگی می کرد.هارون الرشید به شدت از امام(ع)می ترسید.بنابراین نقشه ای کشید تا امام را به شهادت برساند.او از هالمان بغداد که بهلول هم یکی از آنها بود خواست تا بگویند که امام قصد دارد بر علیه حکومت او قیام کند و بنابراین،به شهادت رساندن او واجب است.بهلول این کار را نکرد و از امام خود کمک خواست.امام هم به او پیشنهاد کرد تا خود را به دیوانگی بزند تا هارون کاری با او نداشته باشد.
حکایت ها و گفته ها و شعرهای بهلول،پر از پندهای اخلاقی و دینی و اجتماعی است.حاضر جوابی های او بسیار ظریف و و حیرت انگیز است.بهلول در سال 190 هجری قمری در شهر بغداد از دنیا رفت.