ابوهلال عسکری از ادیبان بزرگ عربی نویس ایران است. در این رسالة کوچک، اشارات ارزشمندی به فرهنگ ایران باستان دارد و توقیعات و فرمان ها و اندرزهایی از اردشیر بابکان، انوشیروان، قباد (شیرویه) پسر خسروپرویز آورده است. با شواهدی که در کتاب آمده ادامة این فرهنگ (توقیع نویسی و اندرز فرمایی) را در نزد برمکیان (وزیران با نفوذ خلفای عبّاسی) می بینیم. اهمیت دیگر این رساله در این است که در آن دو جملة قصار به زبان پهلوی آمده است که متأسفانه دچار تحریف شده بودند امّا مصحّح کتاب صورت درست پهلوی و معنای آن ها را توضیح داده است..