بسیاری از چپ‌گرایان، مفاهیم لیبرالیسم کلاسیک را تحت عنوان "نئولیبرالیسم" دسته‌بندی می‌کنند، که می‌تواند باعث انحراف در فهم اصول این فلسفه شود. لیبرالیسم کلاسیک بر آزادی فردی، حداقل دخالت دولت و بازار آزاد تأکید داشت؛ این‌ها اصولی هستند که از دوران روشنفکری با فیلسوفانی مثل اسمیت و باستیا آغاز شده‌اند.

در مقابل، "نئولیبرالیسم" در بسیاری از موارد به عنوان یک برچسب منفی استفاده می‌شود، تا مفاهیم اقتصادی لیبرالیسم کلاسیک را به نوعی محصول منافع شرکت‌های بزرگ و سرمایه‌داری بی‌رحم جلوه دهد. این برچسب‌گذاری تا حدی نتیجه رقابت ایدئولوژیک میان لیبرالیسم و مارکسیسم در قرن بیستم است. در آن زمان، مارکسیسم به سختی می‌توانست با ارزش‌های لیبرالیسم رقابت کند، و به این ترتیب بسیاری از چپ‌گرایان از برچسب "نئولیبرالیسم" برای مقابله با ارزش‌های لیبرال استفاده کردند.

بنابراین، این انتقادها بیشتر از آنکه واقعیت تاریخی لیبرالیسم کلاسیک را نشان دهند، تلاشی است برای به حاشیه راندن این ارزش‌ها و معرفی آنها به عنوان مفاهیم جدید و بی‌توجه به مسائل اجتماعی. با این حال، لیبرالیسم کلاسیک همچنان به عنوان یک فلسفه قوی با ریشه‌های عمیق در آزادی فردی و حداقل دخالت دولت باقی مانده است.

این کتاب مقدمه‌ای درخشان است برای فهم آنچه لیبرال‌های کلاسیک می‌گویند.