نوسان ساختار قدرت سیاسی در رژیم فعلی ایران به گونه ای است که می توان از امتناع ساختاری گذار به دموکراسی در آن سخن گفت." این نتیجه ای است که حسین بشیریه در پایان یکی از فصل های کتاب "گذار به دموکراسی" می گیرد. کتاب "گذار به دموکراسی" مجموعه ای است از چند مقاله که به کوشش حسین بشیریه منتشر شده است. در این کتاب، سه مقاله به قلم حسین بشیریه، چهار مقاله ترجمه شده از زبان انگلیسی و یک مقاله، نوشته ی منصور انصاری است. سه مقاله ای که نوشته ی حسین بشیریه است و سه فصل اول کتاب را تشکیل می دهند، در واقع چهارچوب اصلی آرای مطرح شده در کتاب هستند و مقالات بعدی به نوعی به مسائل فرعی تر در زمینه ی "گذار به دموکراسی" می پردازند. عنوان اولین مقاله ی این کتاب، "موج جدید نظریه های گذار به دموکراسی" است. بشیریه در این مقاله بیشتر نظریه های متأخر درباره گذار از رژیمی غیر دموکراتیک به رژیمی دموکراتیک را بررسی می کند. او نظریه هایی را که درباره شکل های مختلف گذار از رژیم اقتدارطلب به نظام دموکراتیک، زمینه های اجتماعی و کارگزاران گذار به دموکراسی و فرایند استقرار و تحکیم دموکراسی در کوتاه مدت وجود دارد، صرفا مطرح می کند تا در مقالات بعد با استفاده از این پایه ی نظری نمونه های واقعی گذار به دموکراسی و نیز مورد ایران را تحلیل کند. یکی از نکات مهم این مقاله، تأکیدی است که بشیریه بر نقش نخبگان حاکم (هیأت حاکمه) در فرایند دموکراتیزاسیون می کند. او می نویسد «این باور رایج که دموکراسی در نتیجه ی عواملی چون رشد اقتصادی، توسعه و بالا رفتن سطح سواد به وجود می آید در سال های اخیر به نقد کشیده شده است».