کتاب حاضر، مشتمل بر مقالاتی است که بر محور زبان و مطالعات اجتماعی و فرهنگی آن متمرکز شده اند. از نگاه بسیاری از جریان های اصلی زبان شناسی، این علم ذاتاً اجتماعی است که به معنای عام می تواند هر نوع مطالعه  زبان در هر سطحی، در بافت اجتماعی و فرهنگی آن را فارغ از برچسب هایی که بر آن نهاده شود، در برگیرد. در کل بسیاری از رویکردهای معاصر زبان شناسی، از زبان شناسی نقش گرا، کاربردشناسی، مطالعات گفتمانی، نشانه شناسی اجتماعی و نشانه شناسی فرهنگی، زبان شناسی قضایی، جامعه  شناسی زبان و مردم شناسی زبان گرفته تا به طور خاص آواشناسی اجتماعی را می توان به نوعی بررسی زبان در بافت اجتماعی  ـ فرهنگی، یا مطالعه ی اجتماعی ـ فرهنگی زبان دانست. این مسئله به ویژه در حوزه  مطالعات اجتماعی زبان به خوبی آشکار است.