:حالا که فکرش را می کنم این بی طعمی را خیلی جاها حس کرده بودم ، حتی توی دوران کودکی.پسربچه خیالبافی بودم .فکر می کردم توی زندگیم فقط بازیگرم.انگار در گوشه ای از دنیا کسی داشت داستانی روایت می کرد و من پانتومیم وار ادای زندگی آن نقش را در می آوردم .بی حس بدون درک . انگار که پا جای پای یک سوم شخص گذاشته باشم. شاید حالا اوضاع فرق کند. شاید بعد از این مرگ وارد زندگی جدیدی شوم و نقش خودم را بازی کنم. بشوم اول شخص «من روایت» و روایتی از خود خودم.