در کتاب حاضر که برای مطالعه ی دانشجویان رشته ی علوم تربیتی، فلسفه، و الهیات تدوین شده، ضمن بیان مباحثی در زمینه ی زندگی فارابی و آثارش، موقعیت و جایگاه وی در تاریخ فلسفه ی اسلامی، و نیز مبانی فلسفی اندیشه ی فارابی (هستی شناسی، معرفت شناسی، و ارزش شناسی)، جایگاه تعلیم و تربیت از دیدگاه فارابی بررسی گردیده و مبانی تعلیم و تربیت از دیدگاه فارابی شامل مبانی دینی، اجتماعی، روان شناختی، و علمی بیان شده است. هم چنین، اصول تعلیم و تربیت فارابی بازگو گردیده که مبتنی بر تفاوت های فردی، همگانی بودن، تخصص، ترکیب نظر و عمل، و محبت است. علاوه بر این، اهداف تعلیم و تربیت از دیدگاه فارابی ذکر شده که شامل هدف جسمانی، ذوقی (هنری)، اخلاقی، و عقلانی است. در روش تدریس و بارگیری نیز یکی از روش هایی که وی مطرح می سازد، روش مباحثه و گفت وگو است و دیگری روش حفظ و تکرار، زیرا به اعتقاد وی فضایل اخلاقی از طریق تکرار و عادت به دست می آید و در ذهن ملکه می شود. او، روش تدریس و یادگیری را با توجه به میزان توانایی شاگرد و نیز موضوع مورد آموزش، متفاوت می داند. در بخش پایانی نیز ارتباط میان مبانی فلسفی و اندیشه های تربیتی فارابی بررسی گردیده است. از مباحث کتاب، چنین نتیجه گرفته شده است: "اگرچه فارابی مانند برخی مربیان چون افلاطون، دیویی، کانت و ... به طور مستقیم درباره ی تعلیم و تربیت به بحث نپرداخته است اما آثار وی به ویژه دو کتاب ارزشمندش به نام های "آراء اهل مدینه ی فاضله" و "سیاست مدینه..."، مالامال از مباحث تربیتی است. برای فارابی، تعلیم و تربیت، راه رسیدن به سعادت دنیا و آخرت است. آراء اهل مدینه ی فاضله براساس تعلیم و تربیت و کسب شناخت صحیح شکل گرفته است. شناخت در بالاترین مرتبه درباره ی خداوند و سپس موجودات ساخته ی دست اوست که بالاترین هدف، تعلیم و تربیت فارابی را شکل می دهد. اصولا نقطه ی مرکزی اندیشه های فلسفی و تربیتی فارابی "واجب الوجود" است که همه ی هستی از اوست. معرفت باید درباره ی ذات بی همتای او باشد و بالاترین ارزش نیز شناخت اوست... محور تمام اهداف تعلیم و تربیت در نزد فارابی نیل به خدا به عنوان وجود اول و آخر است.