قیام عاشورا همواره برای شیعیان اهمیت بسیاری داشته است و از روزگاران بسیار گذشته، مردم برای شهادت امام حسین (ع) و یارانش عزاداری می کرده اند. ولی متاسفانه در سال های اخیر، محرم به هنگامه هجوم شبهات تبدل شده است. یکی از شبهات، سعی در بی ارزش نشان دادن رابطه عاطفی مردم با عاشورا و سیدالشهدا و بیهوده و بی محتوا خواندن مصادیق عزاداری، از جمله گریه، سیاهپوشی و... است؛ در حالی که این اعمال، افزون بر آن که وسیله ای برای رسیدن به کمالات انسانی اند، خود نیز مانند دیگر اعمال عبادی دارای اجر و ثواب می باشد. یکی از این اعمال که مقدمه و پایه دیگر مصادیق عزاداری است، پوشیدن پیراهن کبود (مشکی) است. اما متاسفانه در ایام محرم سال های اخیر شاهد آن بوده ایم که یکی از خطبیان مشهور سیاه پوشی را بدعت تلقی کرده و مدعی شده بود که در سیره علی(ع) هیچ اثری از آن نمی بینیم. در صورتی که در طول تاریخ، رنگ سیاه، همیشه نماد عزاداری در سوگ عزیزان و ابراز غم و اندوه بوده است. در جلد نخست از مجموعه کتب شبهه شناسی عاشورا، پیشینه سیاه پوشی و خالی بودن آن از هرگونه شبهه بررسی شده است.