ساختن ضریح و بنای مرقد بر مزار بزرگان به نوعی تکریم از مقام شامخ آنان به شمار می رود و ارتباط تنگاتنگی میان ساخت این نوع ابنیه و زنده نگه داشتن یاد و سیرة این بزرگان برای نسل های آینده وجود دارد. بنا نمودن این آثار مخصوص امت اسلامی نیست و سایر ملت ها نیز برای بزرگان دینی و سیاسی، شاعران و اندیشمندان خود آرامگاه ها و بناهای یادبود می سازند. پس هدف از این امور یک غرض عقلانی است که تمامی اقوام بر آن اتفاق نظر دارند. در کتاب حاضر، که به زبان عربی نگاشته شده، مولف با استناد به ادلة شرعی، جواز ساخت ضریح بر قبور انبیا، اولیا و صالحان را اثبات می نماید و شبهة خرافه بودن را که جاهلان و مغرضان به مسلمانان نسبت می دهند می زداید.