ما همیشه در این صددیم که دست به کار تغییر در ساختارهای ظاهریمان شویم در حالی که سگ آبی ابدا به چنین چیزی اهمیت نمیدهد و تغییر صورت ظاهری اصلا برایش مهم نیست. او با همان دندان های نیش درشت و برآمده و همان پوست و تن موئین و زمختش با افتخار و سربلند در میان تمامی مخلوقات جهان ظاهر میشود و به داشته های خود، و البته آنچه که هست و می نماید، افتخار می کند. سگ آبی به آنچه که هست و دارد می بالد نه به آنچه که نیست و ندارد و یا بعدا به صورت مصنوعی از خود خواهد ساخت.ولی با این همه قطع قندز در صدد تغییر محیط که مثل یک کوه بر سینه اش سنگینی میکند و او را به خفقان انداخته خواهد آمد، محیطی که او را وادار میکند از خودش مخلوقی غیر از آنچه هست بسازد و حتما در ایجاد این تغییر از ما نیز کمک خواهد خواست.