این کتاب در ژانر خودش خیلی روند یک نواختی داشت و فقط در بعضی از قسمت های داستان هیجان رو میشد حس کرد؛ یه طوری داستان کشش دار بود که من حس میکردم دفتر خاطرات و اتفاقات روزمره پترا(نقش اصلی) هست.
من سر این کتاب ریدینگ اسلامپ شدم؛ میتونست داستانش خیلی بهتر باشه.
خوندنش به کسایی که انتظار بالایی از داستان علمی_تخیلی دارن، پیشنهاد نمیشه.
        

          #رمان 
#نوجوان
فکر کنید به آخرین روزهای حیات زمین نزدیک می‌شویم. اگر قرار باشد چندتا ریشه‌ی اساسی  (فرهنگی، سیاسی، علمی، تاریخی و...) برای این حیات جدید در یک سیاره‌ی دیگر  نام ببرید،چقدر احتمال دارد قصه یکی از آنها باشد ؟ 
حتی اگر توی قصه‌دوست‌ترین‌ حالت ممکن ، قصه را توی سبد احتمالات بندازیم، چقدر برای این انتخاب ،دلایل قابل درک و قابل بیان داریم؟ 
خب...دانا باربا هیگرا از این نظر کار خارق العاده ای کرده است. 
او آدم هارا از همان اواسط داستانش به این فهم می‌رساند که «قصه» چطورمی‌تواند کاملا واقع بینانه و حتی خردمندانه،از مهم.ترین انتخاب‌های ما برای حیات جدید باشد. 
آخرین قصه‌گوی زمین شاید بهترین قصه‌ای بشود که درباره‌ی آفتِ جمعیت ناآگاه به فردیت می‌خوانید. 
و بهترین تصویر از دنیایی که قانون در آن کثیر و قصه قلیل است...
        

          پترا پینیا می‌خواهد تا آخر عمر در زمین کنار مادربزرگش بماند و مانند او قصه‌گو باشد؛ اما به زودی ستاره‌ای به زمین برخورد و آن را نابود می‌کند. برای نجات بشریت قرار است فضاپیما‌هایی را به دنبال سیاره‌ای قابلِ زیستن بفرستند؛ اما تنها عده‌ی کمی از مردم اجازه‌ی این سفر چند صد ساله را دارند. پترا، برادرش و پدر و مادر او یکی از آن‌هایی هستند که قرار است چند صد سال در خواب به سر ببرند تا هنگام پیدا شدن سیاره‌ای زیست‌پذیر، آسایش را با دانش خود در آن‌جا بسازند. یک زندگی بهتر؛ اما به چه قیمتی؟

قرار است در حین خواب مصنوعیِ مسافران اطلاعاتی در خواب به آن‌ها آموخته شود. مادربزرگش بلیت یک‌طرفه‌ی این سفر فضایی را ندارد و پترا دلگرم این است که با قصه‌هایی که در خواب خواهد آموخت، بعد از صدها سال می‌تواند پیوند خود را با مادربزرگش حفظ کند؛ اما چه می‌شود اگر ناگهان بگویند تنها علومِ مهم و حیاتی آموخته خواهد شد و پترا مجبور است به جای قصه‌گویی متخصص زیست‌شناسی شود؟ مگر قصه برای بشریت ضروری نیست؟ این کتاب شاید بخش کوچکی از پاسخی بزرگ به این سوال باشد:«قصه‌ها چگونه ما را نجات می‌دهند؟»

داستان علی‌رغم هیجانی بودنِ ماجرایی که داشت، با آرامش روایت می‌شد. این مسأله برای من خوشایند بود؛ چون که در حین داستان متوجه‌ی عادتِ «با آرامش قصه گفتن» توسط پترا و مادربزرگش می‌شویم‌ و می‌بینیم که در برابر هیجان خواننده، همچنان صبورانه، بی‌عجله و باحوصله روایت می‌کنند. این که نویسنده هم مانند شخصیت‌های کتابش روایت می‌کرد برای من لذت‌بخش بود. انگار که پترا دارد برایم ماجرایش را تعریف می‌کند. 

سوالی در طول خواندن این کتاب برای من به وجود آمد که پاسخی برایش در کتاب پیدا نشد:«جمع از کجا به وجود آمده بود و دقیقا منشأ آن از چه بود؟» همچنین این برای من سوال بود که چرا نویسنده از ابتدا تا اواسط کتاب به مشکل بینایی پترا اشاره کرده بود؛ اما از آن پس بی‌خیال پرداختن به داستان با توجه به این مشکل شده بود؟

نویسنده به جز این دو نکته به نظر من دقیق و کافی به داستان پرداخته و در نهایت، پایانی نوشته که تاثیرگذار و رضایت‌بخش است.

نویسنده‌ی مرور: نرگس عرب خراسانی
        

          کتاب مورد علاقمممم:))) 
از همه جهات عالیییی:) 
        

          چشمان سوما هنوز بسته است، نمی دانم دارد سعی می کند از یاد ببرد یا به یاد بیاورد. شاید قصه ها برای همین‌اند که کمکمان کنند به یاد بیاوریم و از یاد ببریم. میدانم همه‌ی قصه ها پایان خوش ندارند.اما اگر میخواهیم شانس این را داشته باشیم که بهتر از نیاکانمان عمل کنیم، باید آن قسمت‌هایی را که بیشتر از همه رنجمان می دهد، با صدای بلند بر زبان بیاوریم.
        

          آخرین قصه گوی زمین
بقلم دنا باربا هیگرا
با ترجمه‌ آزاده کامیار
نشر پرتقال
💜💕💜💕💜💕💜💕💜💕💜💕💜💕💜💕
"یکی بود یکی نبود
غیر از خدای مهربون هیچ کس نبود"
.....
بنظرتون اگه قصه ها وجود نداشتن دنیا چه شکلی میشد؟دیگه هیچ بچه‌ای وقتی میرفت تو جنگل راه برگشت به خونه رو با سنگ علامت میذاشت؟!یا جلوی آینه می‌پرسید کی از همه قشنگتره؟
دنیا همیشه به قصه ها نیاز داره
دنیا همیشه به قصه‌گوها نیاز داره...
✨️🌱✨️🌱✨️🌱✨️🌱✨️🌱✨️🌱✨️🌱✨️🌱✨️🌱
جهان دارد از هم فرو می‌پاشد
فقط عده کمی شانس این را دارند که از مرگ حتمی نجات پیدا کنند
مقصد سیاره‌ایست که سال‌ها با زمین فاصله دارد.
سفینه‌هایی قرار است انسان‌های مهم و دانشمندان را در محفظه‌هایی مخصوص نیمه‌زنده نگه دارند تا پس از فرود آمدن بر سیاره هدف،جامعه‌ای جدید تشکیل دهند و نسل بشر را از انقراض حتمی نجات دهند.
داستان درباره دختری است که پدر و مادرش جزو همین انسان‌های مهم است،او و برادرش قرار است همراه والدینشان شانس نجات را داشته باشند.
اما دختر داستان ما ویژگی دیگری نیز دارد.
او قصه ها را دوست دارد
قصه ها را می‌شنود
و قصه می‌گوید.
حال باید دید پس از رسیدن به سیاره جدید قصه ها می‌توانند یاری رسان باشند و به دختر کمک کنند تا خود و اطرافیانش را نجات دهد؟آیا قصه‌ها آنقدر قدرت دارند که مقابل ظلم و ستم بایستند و سبب پیروزی شوند؟
با خواندن "آخرین قصه‌گوی زمین" به پاسخ این سوالات خواهید رسید.
***********
کتاب جلد خیلی خوشگلی داره(اصلا یکی از دلایل اینکه خریدمش جلدش بود🥲🫱🏻‍🫲🏽)
ترجمه و متنش روانه و راحت میشه خوندش.
داستانش واقعا جالب و جدیده هرچند جا داشت بیشتر روش مانور بده اما در حد کتاب نوجوان خوب و قابل تحسین بود.
هم لحظات شاد و جالب داشت هم لحظات نفس گیر و غمناک.
مخاطب همراه ماجراجویی های دختری میشه که بار سنگینی رو دوششه.باری که یک جامعه باید مسئولیت اون رو برعهده میگرفت ولی بخاطر خودخواهی یک عده،دختر داستان ما تنهای تنهاست.
البته نه تا وقتی قصه‌ها هستن:)🩷