هر هفته روزهای سه شنبه ساعت سه بعدازظهر یا کمی زودتر همدیگر را آن جا می دیدیم، بی آن که با هم قرار ثابتی گذاشته باشیم.
مدت زیادی از آشنایی مان نمی گذشت. هر سه شنبه نوشته هایمان را برای هم می خواندیم و در موردش با هم حرف می  زدیم.
از زندگی همدیگر چیزی نمی دانستیم. حتی اسم همدیگر را نمی دانستیم.
روزها و هفته ها چنین می گذشت، تنها دلخوشی من روزهای سه شنبه بود که از هر فکری آزاد بودم... .