آمارهای رسمی حکایت از شیوع فزاینده ی اعتیاد در کشور اسلامی ایران در دو دهه ی اخیر دارد. بر اساس ارزیابی سریع وضعیت اعتیاد در ایران (RSA) مشخص شد که در سال های اخیر میزان رشد متوسط سالانه ی سوء مصرف در کشور 8 درصد بوده است. در واقع 7/54 درصد از مصرف کنندگان مواد، در فاصله ی سنی 17 تا 22 سال مصرف مواد را آغاز کرده بودند. با توجه به یافته ی اخیر اهمیت پیش گیری از اعتیاد در دوران نوجوانی بیش از پیش نمایان می شود. در این راستا نوشتار حاضر با تاکید بر پیش گیری از اعتیادر مقاطع سنی نوجوانی تالیف شده است. نگارنده ی کتاب به منظور آشنایی بیش تر خوانندگان با مفاهیم و اصطلاحات مندرج در این نوشتار، ابتدا به تعریف برخی از واژگان پرداخته است، عبارت اند از: اعتیاد، نشانه های تحمل، عوارض ترک، سوء مصرف، اختلال در عملکرد، مواد اعتیادآور (روان گردان)، نوجوانی، پیش گیری، و وسوسه. در ادامه علل و عواملی را برشمرده است که موجب گرایش افراد به مصرف مواد می شوند، این علل به علل فردی، خانوادگی و اجتماعی تقسیم شده است. هم چنین عوارض جسمی و روانی ناشی از مصرف حشیش، تریاک، هروئین،کراک، کوکائین، اکستازی و... را بیان کرده است. در بخش بعدی نخست شیوه ی پیش گیری از اعتیاد در دوران جوانی و نوجوانی را شرح داده و سپس توصیه هایی کاربردی را در زمینه ی پیش گیری از اعتیاد عرضه کرده است. به نظر نویسنده توجه به این موارد در پیش گیری از بروز بیماری اعتیاد نقش مهم و موثری دارد: 1- اطلاع رسانی و اصلاح باورهای نادرست؛ 2- توجه به نیازهای روانی افراد (به ویژه  کودکان و نوجوانان)؛ 3- تقویت احساس مسئولیت در قبال خود و دیگران؛ 4- تشخیص و درمان بیماری ها و اختلالات زمینه ساز؛ 5- عدم معاشرت با افراد معتاد و عدم حضور در مکان های آلوده؛ 6- تقویت رفتارهای سالم و پیش گیرانه؛ 7- عرضه ی آموزش های متناسب با مقطع سنی در زمینه ی مسائل جنسی و زناشویی و 8- یادگیری مهارت های زندگی. نگارنده در بخش سوم درمان اعتیاد با روش سم زدایی، روان درمانی و ترمیم ارتباطات اجتماعی را شرح داده و نیز اجتماع درمان مدار، جامع ترین شیوه ی درمان اعتیاد را معرفی کرده است. در بخش پایانی نیز  علل ایجاد وسوسه  و روش های مقابله با آن را بررسی کرده است.