سوگنامه اهل بیت در دوره عباسی، بارزترین انواع شعر شیعه است که از عشق شاعرانی چون؛ دعبل خزاعی و شریف رضی به اهل بیت و از عاطفه حزن و غضب آنان سرچشمه گرفته و در پرتو ماتم سرایی بر شهیدان و با شرح و توضیح اوضاع سیاسی و اجتماعی، تصویر وقایع، بیان عظمت فاجعه، به دفاع از اسلام برخاستند. بدین ترتیب، این دو شاعر، شعر رثایی اهل بیت را از ماتم سرایی صرف بیرون برده و پیام رسان شهیدان اسلام و یاران وفادار آنان، در عصر عباسی گشته اند. آنان با پیوند دادن رخداد کربلا به واقعه سقیفه، با ابعاد فاجعه و مصیبت هایی که در کربلا رخ داده، پرداختند.