این کتاب، آخرین اثر ادوارد سعید ـ استاد ادبیات انگلیسی تطبیقی دانشگاه کلمبیا ـ است و شامل گفتارهای درسی وی در خصوص اومانیسم، وظایف اومانیست، بازگشت به فیلولوژی (زبان شناسی تاریخی) و مقدمه ای بر محاکمات ـ اثر معروف اویرباخ ـ است. در کتاب، تصریح گردیده است: "سعید مدعی است تا زمانی که خود ـ آگاهی را با انتقاد از خود تکمیل نکنیم، یا در حقیقت زمانی که ندانیم که خود ـ آگاهای با انتقاد از خود است که ساخته می شود، اومانیسم و جلوه های علمی آن (انسانیت) هنوز در افق مشاهده نمی شود. آن چه این اکمال را فراهم می سازد و شناخت تازه ای را امکان پذیر می کند، مطالعه ی ادبیات است. کوتاه سخن آن که، مطالعه ی ادبیات ـ یا بهتر نقد ادبی ـ هنگامی که با خودآگاهی به کمال رسانیده شود، شکوفایی واقعی توانایی بی همتای انسان را به ارمغان می آورد: ظرفیت خود ـ ناقدی". در ادامه نگارنده در پاسخ به این سئوال که چرا اشتغال ذهن به تمام آن جه انسانی است به ضرورت می تواند با توانایی نقد خویشتن ما ارتباط پیدا کند، خاطرنشان می سازد: "هنگامی که نقد در دانشگاه های ما تنگ نظرانه نباشد، هنگامی که نقد، مفاهیم و سنت های سایر فرهنگ ها را مطالعه کند، روزنه ی بازی است که می تواند منتقد خویش باشد. چنین است که دیگری، منبع و ذخیره ای برای شناخت بهتر انتقاد از خود است". کتاب با بحث درباره ی "ویکو" آغاز و با ارتباط اومانیسم در زندگی و سیاست آمریکا پایان می پذیرد.