در ابتدای این مجموعه،((منوچهر آتشی ـ شاعر معاصر)) درباره سراینده می نویسد: ...((پژک شاعری مدرنیست است از نوع بیشتر شاعران مدرن ما که در نگرش شاعرانه  و کنش با کلمه مدرن هستند و از جنس زمان خود سخن می گویند...در غزلهایش هم  مدرنیست است، زیرا زبانش رویکردی دارد به سمت شعر کردن روزمرگی ها....به ویژه  با طنز پیدا و پنهانی که بار مفاهیم جدی را به دوش می کشد یا بهره گیری اش از  مصداق های غیر متداول یا فعل سازی از اسم و قید و غیره...و در مجموع نوعی نحو  شکنی معنایی که از دیدگاه من، واقعی تر و پسامدرن تر از نحو شکنی ظاهری و  واژگانی است، زیرا بیشتر ریشه در شعر کهن فارسی دارد تا تقلید ژورنالیستی از  پست مدرنیسم وارداتی)) .این مجموعه ذیل سه عنوان کلی ـ ((کنار گمشده تو))،  ((ساقه رویاهای من در خون است)) و ((همیشگی ها)) ـ به چاپ رسیده است .در قطعه  ((دو نیمه یک تنهایی)) می خوانیم :هم این که از تو کسی باشم/ برای خود/  کافی ست/ بگذار برقصم /!با گیسوان خونم در باد/ بگذار برقصم/ به هیات صاعقه ای/  در سماع غیور حیات/ تا بر مدار چشمانت/ در جنون جهان سهمی داشته باشم/ ....