اندیشه فراهم آوردن این مجموعه به سال ها پیش باز می گردد. آن زمان به شناخت نامه ای مختصر می اندیشیدم. قیصر از سر آسان گیری می گفت: همین که دانش آموزی می خواهد انشایی، چیزی بنویسد، مادرش زنگ می زند و زندگی نامه یا کتاب شناسی می خواهد، بگوییم آنجا هست... بزرگ ترین درد و دریغ آن که قیصر با همه دشوارپسندی و گوشه گیری و خاموش واری پذیرفت که در گفت و شنودی دراز دامن و پژوهشی، از فراز و نشیب زندگی، تحول اندیشه، دیدگاه هایش درباره شعر و نقد معاصر و خصوصا از بسیاری ناگفته ها بگوید، اما دردمندی و رنجوری سال های واپسین امان نداد. در حقیقت امید به بهبودی و دریافتن فرصتی مناسب تر موجب اصلی تاخیر بود.