در کتاب حاضر، قصد نگارنده بر آن است که با استفاده از نظریه کشمکش سیاسی «چارلز تیلی» و کاربرد مدل بسیج وی جهت ایجاد توصیف و تبیینی فرایندی از نهضت ملی به این مسئله بپردازد که گروه های معارض درگیر در نهضت ملی چگونه برای رسیدن به منافع و خواسته هایشان به بسیج منابع خویش پرداخته و دست به کنشگری جمعی زده اند. همچنین؛ چگونه در ادامه و با در دست گرفتن بخشی از قدرت با طی میزانی از سازمان زدایی و بسیج زدایی در برابر سرکوب های همسوی گروه های رقیب داخلی و دولت های خارجی از بسیج گری و کنش های جمعی موفق بازمانده اند.