((تعزیه)) یا ((شبیه)) یک نمایش ایرانی است که تکوین آن در مراسم سوگواری دینی به حالت یک نهاد مذهبی صورت پذیرفته و در عین حال درجریان عملکرد اجتماعی خود ظرفیت نمایشی پیدا کرده است... پدیدار شناسی تعزیه،روش مطالعه در ارزش های تعزیه است و روند تکاملی پیدایش وآفرینش تئاتر را در زمینه ی خاص ایرانی به ما می شناساند. تعزیه های((عروسی رفتن فاطمه زهرا)) و ((شهادت یحیی بن زکریا)) که مجالس آن ها دراین مجموعه آمده است،قلمرو تازه ای درشبیه نویسی وشبیه خوانی گشوده اند که یک روانشناسی جدید و نمایشی درآن فعالیت دارد... این دومتن که بدون شک آفریده ی یک شاعر است، به دوره ای از تاریخ تعزیه تعلق دارد که با نمایش های ((تکیه دولت))_دریک صدسال پیش_|مشخص می شود وطول زمان آن سالها بارها درتکیه ی دولتی دارالخلافه ی تهران به وسیله ی میرزا باقر معین البکاء و دیگران به صورت ((شبیه)) درآورده شده است.
(ازمقاله ی ((پدیدار شناسی تعزیه)) مایکل بکتاش)