«ویزویزخان» خرمگس معرکه بود که وقتی بوی غذاهای لذیذ را می شنید به سمت آنها می رفت. او مورچه ها و زنبورها را با نیش زبان خود از آنجا دور می کرد و با حرص و ولع شروع به خوردن غذاها می کرد. او فکر می کرد که همة غذاها فقط مال اوست. یک روز صاحبخانه که ویزویزخان را در حال خوردن غذا دید، با مگس کش به سراغ او رفت و با ضربه ای او را از آنجا دور کرد. خرمگس که این ماجرا را ناشی از حرص و طمع خود می دید با ناامیدی آنجا را ترک کرد، از دوستان خود به خاطر رفتار بدش عذرخواهی کرد و از آنها خواست که با یک دیگر مهربان باشند. این کتاب مصور، در قالب شعر کودکانه برای گروه سنی «الف» و «ب» به نگارش درآمده است.