شاپور تهرانی از شاعران نیمه دوم قرن دهم و نیمه نخست قرن یازدهم هجری است. "شعر شاپور، شعری است که پیوندی عمیق با سنت های شعر فارسی دارد و نشان هر یک از سبک های شعر فارسی در قالب های مختلف شعر او آشکار است. در قصیده غالبا تحت تاثیر ازرقی، انوری، خاقانی و کمال الدین اسماعیل است و در مثنوی شیوه نظامی را در پیش گرفته و در ترجیع بند و غزل پیرو سعدی، حافظ و بابافغانی است". در آغاز کتاب به اوضاع سیاسی حیات شاعر اشاره شده همچنین احوال و آثار، نیز ویژگی اشعار شاپور تهرانی بررسی گردیده است. پس از آن، نسخه هایی که دیوان بر اساس آن تصحیح شده معرفی می شود. در تصحیح دیوان شاپور از هشت نسخه خطی استفاده شده که نخستین و مهم ترین آن، به شماره "13528"، متعلق به کتابخانه مجلس شورای اسلامی است. این دیوان مشتمل بر غزلیات، قصاید، ترجیع بندها، مثنویات، و رباعیات است که در پایان، شرح و توضیح برخی ابیات فراهم آمده است.