کتاب حاضر، اثر «خواجه نصیرالدین طوسی» یکی از مهم ترین آثار نجومی جهان اسلام در سده های میانه است. پس از نگارش این کتاب که در دوره پایانی فعالیت علمی «خواجه» به سال 659 ق تألیف شده، شروح و تعلیقاتی بر آن توسط دانشمندان از سده های بعدی نگاشته شده که نشانگر اهمیت و تأثیرگذاری این اثر در نجوم ادوار بعدازآن است. این کتاب علاوه بر تأثیری که بر آثار منجمان متأخر دوره اسلامی برای اصلاح دستگاه بطلمیوسی گذارده است، اثری کیهان نگاشتی است که تصویری از عالم بر مبنای الگوهای ریاضی را عرضه کرده است.