دروغ، فعلی طبیعی و منشا آن، ارادة آدمی است. دروغ و دروغ گویی موجب برهم زدن نظم، تعادل، امنیت و رشد جامعه می گردد و گناهی جهنمی است، به همین دلیل باید از آن پرهیز کرد؛ مگر دروغ هایی که آدمی را از قعر جهنم به درآورد و به بهشت رهنمون کند و چون چنین دروغ هایی بسیار اندک است باید در بیان آنها بسیار دقت کرد. نگارنده در این نوشتار دروغ و آسیب های آن را از زوایای گوناگون در قالب داستان هایی برگرفته از تجربیات خویش به زبانی ساده مطرح کرده است.