کتاب حاضر، معرفی رویکردی شناختی به استعاره هاست. یعنی از قِبل استعاره ها می توان امر جدیدی را شناخت و آموخت. استعاره هایی که تابه حال در ادبیات و شعر و رمان و... کنشگر اصلی بودند و نقش آفرینی می کردند، اینک نقش خود را عوض می کنند و بااقتدار پا به عرصه علم می نهند و سبب فتوحاتی برای عالمان می شوند. مؤلف شرح این فتوحات را در فصلی مستقل آورده است. اینکه استعاره ها چگونه و چطور در علم نفوذ و رسوخ می کنند و از پیوند آنان چه امری متولد می شود شرح جانانه این کتاب است. در فصل نخست کتاب، اختصاراً بر سبیل فتح باب به تعریف استعاره نزد ادیبان و اهل بلاغت پرداخته شده است. در فصل دوم، دو دیدگاه «مکس بلک» و «دونالد دیویدسون» را در مقابل هم نشانده و بر روی آرای «بلک» تمرکز شده است. فصل سوم عهده دار بحث از ربط و نسبت میان استعاره و علم است. برای انجام چنین امری آرای فیلسوفان علم به خدمت گرفته شده است تا نقش مدل ها و آنالوژی ها در علم روشن شود. فصل آخر اما سری در تاریخ علم می اندازد و آثار «رابرت بویل»، «لویی پاستور» و «چارلز داروین» را به مثابه غول های علوم طبیعی به محک تجربه می گذارد.