«نیلوفر آبی» خانم خودخواه و مستقلی بود. او برای این که استقلال کاری و مالی خود را در برابر همسرش «راد» به اثبات برساند، در دو روزنامه و مجلة هفتگی کار می کرد. او در هر دو نشریه، دبیر سرویس ادبیات بود که گاهی خود نیز شعر و قصه می نوشت. شوهرش، «راد» مسئول صفحة حوادث روزنامة «اطلاعات» بود. او نیز شعر می سرود و با همة دغدغه هایی که داشت زودتر از نیلوفر به خانه می رفت و مانند یک کدبانو به کارهای خانه می پرداخت تا «نیلوفر» از سر کار بازگردد. نیلوفر خسته و بی حوصله به خانه می آمد و اهمیت چندانی به راد و کارهایش نمی داد، تا این که «راد» به همراه عده ای برای تهیة گزارش، همراه با چند خبرنگار دیگر و مجلات کثیرالانتشار به جبهه های جنگ، به اهواز و جنوب رفت و نیلوفر با رفتن او به یاد محبت ها و جای  خالی او افتاد و تصمیم گرفت بعد از بازگشت راد جبران کند. بعد از دو ماه راد در حالی که یک پای او مجروح شده بود، در بیمارستانی در تهران بستری شد و وقتی به خانه برگشت، نیلوفر بعد از مدتی رفتار گذشته خود را پیش گرفت و راد نیز مانند کدبانویی کارهای خانه را انجام می داد. این مجموعه، شامل داستان هایی با عنوان های تلما، نذری، یک روز مبارزه، ضیافت، خشم محض، نارفیقان، ساری، داستان سیاوش و... با موضوع جنگ ایران و عراق است.