شانزده  ساله  بودم ، تنم  کامل  بود و میل  مهیب  ویرانگری  در من  زبانه  می کشید... بوئورچو، نزدیک ترین  دوست  تموچین ، در آستانة  خواب  ابدی  گذشته ها را مرور می کند: ـ آماده ای ؟ رنجیدم . ـ عجب  پرسشی ، من  مغولم . و اکنون  ترک  اسب  آن  که  زندگی اش  سراسر وقف  عطشناک ترین  مرد روزگار بوده ، آماده  است  تا مخاطب  بر آن  بنشیند و از پنهانی ترین  رازهای  این  قوم  مرموز باخبر شود. بوئورچو با چنگیزخان  پیمانی  ابدی  بسته  است ، جنگ ها و دشواری ها را پس  پشت  نهاده  و چون  برادری  همیشه  همراهش  بوده  است ، با این  همه  او نیز چرخ  دروغ  را پیش  روی  خود می یابد، چرخی  که  استخوان های  متهم  را آرام  آرام  خرد می کند و... و این ها به  خاطر یک  زن  است ، زنی  که  گرگ  مغول  تشنة  اوست .