صبح یک روز قشنگ بهاری، مامان بزی که آماده می شد برای تهیه غذا بیرون برود؛ بچه هایش را صدا زد و گفت: «شنگولم! منگولم! آی حبه ی انگورم! حواستون باشه، در را برای کسی باز نکنید! آقا گرگه همیشه همین حوالی کمین کرده! بچه ها همگی گفتند: «چشم مامان بزی جون» با رفتن مامان بزی، گرگ بدجنس که پشت درخت پنهان شده بود؛ آهسته آهسته جلو رفت و در زد... .