در کتاب حاضر، تشریح می شود که منطقه گرایی اوراسیایی از همان آغاز به دلیل فاصله شدید و عمیق قدرت میان روسیه و دیگر دولت های منطقه، بر اساس نقش هژمون بر مدار مقابله با آن به وسیله قدرت های فرامنطقه ای رقیب شکل یافته است. سؤالی که پیش می آید این است که آیا اساسا می توان از پدیده ای با عنوان منطقه گرایی اوراسیایی صحبت کرد؟ در صورت مثبت بودن پاسخ، باید دید تا چه میزان منطقه گرایی اوراسیایی، کارکرد عینی و عملی یافته و منطبق با اصول و گزاره های منطقه گرایی جدید پیش رفته است.