فرید الدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری یکی از عارفان و شاعران نام آور پایان قرن ششم و آغاز قرن هفتم هجری در نیشابور است. این عارف بزرگ، عمیق ترین مسائل عرفانی را به ساده ترین شمل در قالب داستان هایی شیرین در شعرهایش بیان میکند.تذکره الاولیا به معنی یاد دوستان خدا است. زندگی، حالت ها، اندیشه ها و سخنان عارف های بزرگ زمان گذشته است. عطار آن را با نثر بسیار زیبایی نوشته است که از شاهکارهای اوست.از این کتاب ارزشمند زندگی دوازده عارف بزرگ انتخاب شده و به نثر ساده و روانی برای کودکان بازنویسی شده است.