ولفگانگ شویتر، برندة جایزة نوبل ادبیات، پس از مرگ زنده شده است و بر رستاخیزش ایمان ندارد، چرا که اصلا رستاخیز را باور ندارد. او جز زندگی چیزی ندارد و یاس و درماندگی او در این است که باید بمیرد و اگر بخواهد بر درماندگی و استیصال خود غلبه کند، باید به مردن معنایی دهد. او تنها هنگامی از عهدة چنین کاری برمی آید که از زندگی پرسش کند و آن را به چالش بطلبد و مرگ را هم چون برای امری مطلق در نظر بگیرد. تنها در این صورت است که مرگ نقطة اوج زندگی او می شود. گفت گوی او با کسانی که باید مردن خود را از زبان آنها بشنود در این نمایش نامه به تصویر کشیده شده است. در این کتاب، نمایش نامة دیگری با عنوان اشتراینتسکی و قهرمان ملی از فردریش دورنمات به چاپ رسیده است.