کتاب «ماکس وبر و روش شناسی علوم اجتماعی»، نوشته «توبی ای هاف»، مروری دارد بر نخستین مقالات روش شناختی ماکس وبر یعنی روش «تاریخی روشر و کنیس» و مسئله «عقلانیت گریزی» که در فارسی کمتر به آن ها پرداخته شده است. این دو مقاله به زعم نویسنده کلید اصلی شناخت روش شناسی پیچیده ماکس وبر است و استدلال های اصلی آن در سراسر آثار روش شناختی دیگر وبر جاری است. او در این کتاب با تشریح آرای روش شناسی وبر، بدفهمی های رایج درباره او را که در میان ما فارسی زبانان وجود دارد اصلاح می کند. براساس این بدفهمی ها آرای روش شناسانه وبر گاه در زمره تفسیرگرایان، گاه در ردیف پدیدارشناسان و گاه در میان پوزیتیویست ها طبقه بندی شده و گاهی نیز آرای او و زیمل را یکسان انگاشته اند. به نظر نویسنده آرای روش شناسانه ماکس وبر به نحو شگفت انگیزی پیشقراول فلاسفه علم پساتجربه گرا بوده است که چند دهه بعد از وبر آرای شان را عرضه کرده اند، به همین دلیل در ترجمه فارسی کتاب عنوان پیشگام پساتجربه گرایی انتخاب شده است.