همراه خالد از فرودگاه خارج شدند. انتظار داشت که خونواده­ی خالد برای استقبال از عروسشون به فرودگاه بیان ولی خبری نبود.
خالد با دست به مردی که کنار ماشینش برای پیدا کردن مسافر ایستاده بود اشاره کرد. به زبان عربی باهاش صحبت کرد. بعد از این که چمدان کوچک وفا رو پشت ماشین و در صندوق عقب جا داد با هم سوار ماشین شدند. فضای داخل ماشین با کولر خنک و سرد شده بود. وفا برای این که خنکی رو بیشتر احساس کنه شال نازک روی سرش رو با دست تکون داد. با این کارش خنکی میان موهای سیاه بلندش که با کش از پشت سر بسته بود رفت و کمی از سر دردش رو کاست.
خالد سرش رو به طرف وفا خم کرد و در حالی که چشم های ریز و سیاهش برق می زد گفت:
- اگه دوست داری روسریت رو بردار.
وفا سرش رو تکون داد و گفت:
- نه، این طوری راحتم.
خالد دوباره سرش رو صاف کرد و با راننده به زبان عربی مشغول حرف زدن شد. فکرها و چراهای زیادی ذهن وفا رو پر کرده بود، مگه خالد نمی گفت که پدر و مادرش از این که عروسشون ایرانی هست خیلی خوشحال شدن پس چرا به استقبالش نیومدن؟ مگه خالد نمی گفت که وضع مالی خیلی خوبی داره، پس چرا اون ها به جای این که سوار ماشین شخصی خالد بشن سوار تاکسی مخصوص فرودگاه شدن؟ تعجبش وقتی بیشتر شد که راننده ماشین رو مقابل یه هتل بزرگ نگه داشت. دیگه نتونست خودش رو نگه داره و رو به خالد کرد و با تعجب گفت:
- این جا کجاست؟
خالد لبخندی زد و گفت:
- این جا یکی از هتل های معروف دبی هستش؛ مطمئنم وقتی داخلش رو ببینی خیلی خوشت میاد.
وفا بی حوصله پرسید:
- خالد، مگه قرار نبود بریم خونه­ی خودت، پیش خونوادت؟ تو که می گفتی اون ها منتظرمون هستن!
خالد در حالی که از ماشین پیاده می شد گفت:
- چرا گفتم، فعلا بیا پایین بهت توضیح می دم.
یکی از کارگرهای هتل که انگار خالد رو هم خیلی خوب می شناخت جلو اومد و بعد از سلام و احوال پرسی عربی با خالد چمدان وفا رو از دستش گرفت و نگاه تأسف بار و وقیحانه­ای به سر تا پای وفا کرد و از اونا دور شد، ولی وفا اون قدر ذهنش درگیر بود که متوجه نوع نگاه اون مرد نشد و صورتش رو به طرف خالد چرخوند و پرسید:
- خُب حالا بگو ببینم چرا منو آوردی هتل؟ قرار ما این نبود خالد!
خالد که فهمیده بود نمی تونه به این راحتی از زیر جواب دادن به سؤال وفا در بره ایستاد و رو به وفا کرد و گفت:
- من به خونوادم گفتم که فردا تو رو پیششون می برم. اون ها برای فردا برنامه ریزی کردن نه امروز.
وفا دقیق تر به چهره­ی خالد نگاه کرد یعنی واقعاً انتخابش درست بود. خالد بلوز براق و نازک سفید بدن نمایی با شلوار خوش دوخت هم رنگ بلوزش به تن داشت که هیکلش رو خیلی درشت تر نشون می داد.
خالد وقتی تردید او رو دید نزدیکترش رفت و در حالی که ساعتش رو نشون وفا می داد گفت:
- عزیز من، الان ساعت هفت شبه تا یه دوش بگیری و شام بخوری وقت خواب شده. خوب فردا صبح هم که قراره بریم خونه­ی ما پیش خونوادم.
وفا از فکر این که شب رو تنها با خالد توی هتل بگذرونه چهارستون بدنش لرزید و با ترس گفت:
- نه خالد، امکان نداره! من هتل نمیام. همین الان منو ببر پیش خونوادت. چمدون من کو؟ اون مرد کی بود؟ چمدون منو کجا برد؟