کتاب حاضر، مجموعه نامه هایی است که بین خاورشناس روس، "ولادیمیر ایوانف" (1886ـ 1970) "هانری کربن" (1903ـ 1978) و همسرش که میان سال های 1947 تا 1967 م./ 1326ـ 1345 ش مبادله شده است. این مکاتبات هنگامی آغاز می شود که ولادیمیر ایوانف در سال 1946 انجمن اسماعیلیه را در شهر بمبئی هند تاسیس می نماید. هانری کربن در نامه اول علاقه خود را به پیوستن به این انجمن ابراز می نماید و پس از آن، مکاتبات گسترده ای میان ایشان صورت میگیرد که بیست سال ادامه می یابد. این مکاتبات صرفا جنبه ادبی، فرهنگی و مخصوصا نسخه شناسی دارند به گونه ای که جریانی موشکافانه از تاریخ کتاب و نسخه پردازی و استنتاج کتاب در مشرق زمین و مخصوصا ایران را تشکیل می دهند. در هر نامه، دو طرف از کاری که در دست تالیف یا تصحیح دارند، گزارش می دهند و اطلاعاتی درباره کتاب ها و نسخه های خطی بین آنها بیان می کنند. نکته مهم دیگر این که این نامه ها برخی از خصوصیات زندگی و احوال شخصی و اندیشه ها و آراء دو خاورشناس برجسته را نشان می دهند. این مجموعه حاوی 74 نامه از ایوانف است که 65 فقره آن خطاب به خود کربن و 9 فقره خطاب به همسر او نوشته شده است. نامه های کربن به ایوانف نیز سیزده فقره است. در پایان کتاب، بخش "پیوست ها" آمده که شامل: اختصارات، چکیده زندگی نامه افرادی که در نامه ها از آنها نام برده شد، کتابنامه، و نمایه اسامی است.