"بزرگ رودی دو دل " نام یک داستان کوتاه دو قسمتی است که توسط نویسنده آمریکایی ارنست همینگوی نوشته شده و در سال ۱۹۲۵ توسط انتشارات Boni و iveright به صورت نسخه ای به نام در زمان ما انتشار یافته است که اولین جلد آمریکایی داستان کوتاه همینگوی بوده است. این داستان دربردارندهٔ یک شخصیت بارزی است؛ سر گذشت شخصیت خود همینگوی که او دقیقا سه بار خود را به نام نیک آدامز یاد می کند. این داستان به بررسی ویژگی های مخرّب جنگ می پردازد که با قدرت های شفا و بازسازی طبیعت مقابله می کند. هنگامی که آن منتشر شد،منتقدان سبک نوشتار همینگوی را ستودند و آن را جزو کارهای مهم او در کارنامهٔ نوشته هایش قلمداد کردند.این داستان، یکی از اولین نوشته های همینگوی برای به کار بردن سبک نوشتن تئوری آیسبرگ است؛ رویکرد مدرنیته ای در نثر که در آن به جای این که صریحا به موضوع داستان بپردازد، به معنای اساسی و شالودهٔ معنایی آن بها می دهد. «بزرگ رودی دودل» در نوع خود منحصر به فرد است و تقریبا در تمامی داستان از هستهٔ طرح داستان فاصله نگرفته است. همینگوی خود تحت تأثیر نوآوری های بصری سزان در نقّاشی هایش بود و ایدهٔ نقاّش را بیشتر برای متمرکز کردن جزئیات کم اهمیّت تر متن به جای ایدهٔ اصلی داستان تطبیق کرد. در این داستان، جزئیات کوچکی از یک سفر ماهیگیری در عمق زیادی مورد بررسی قرار گرفته است؛ در حالی که براعت استهلال متن بیشتر بدیهی است که باتلاق، توجه فراوانی به خود جلب می کند.